7 توصیه ی طلایی به نوجوانان برای هدفمند شدن
مقدمه
بر طبق تحقیقات گسترده ای که در طی یک دهه ی گذشته از نوجوانان به عمل آمده و با در نظر گرفتن پاسخ های جامعه آماری چند هزار نفری، پژوهشگران این حوزه دریافته اند که گستره ی وسیعی از دانش آموزان به طور کلی یکی از این دو توصیف را نسبت به مدرسه ارائه داده اند:
1. ملال آور 2. با فشاری غیر قابل تحمل.
نکته ای که تقریبا تمام نوجوانان بر سر آن اتفاق نظر دارند این است که اکثر مباحثی که در دبیرستان ها تدریس می شود به زندگی واقعی آن ها در خارج از مدرسه و یا آینده ی شغلی شان نامربوط است. اما چگونه می توان این احساسات ناخوشایند را از بین برد یا دست کم تعدیل نمود؟ پاسخ در پرورش اشتیاق و حس هدفمندی (sense of purpose) در دانش آموزان نهفته است.
همکاران مجرب و توانمند ما در دوره ی برنامه ریزی تحصیلی-شغلی ویژه نوجوانان (برناکو)، به هر دو شیوه ی آنلاین و حضوری در خدمت شما مراجعان عزیز بوده و با انجام 240 دقیقه مشاوره ی اختصاصی روان شناختی توسط نخبگان این رشته با نوجوان، ارائه ی گزارش های تمام رنگی و توصیه های شخصی سازی شده به همراه اینفوگرافیک و معرفی مشاغل متناسب با استعدادها و توانمندی های هر مراجع از میان بیش از 2000 فرصت شغلی فعال در کشور، به یاری دانش آموزانی خواهند آمد که می خواهند در دوره ی متوسطه هدفمند حرکت کرده و از چنبره ی ملال و فشاری که توسط آموزش های رسمی بر آن ها تحمیل می شود، رهایی یابند.
«تصمیم گیری حرفه ای و انتخاب آگاهانه»
هدف چیست؟
بر اساس تعریفی که ویلیام دیمون (William Damon) ، مدیر واحد مطالعات نوجوانان در دانشگاه استنفورد (Stanford) ارائه کرده است، هدف (purpose) عبارت است از:«یک مقصد ثابت و کلی برای به سرانجام رساندن چیزی که هم هنگام معنادار برای فرد و مفید برای جامعه ای است که در آن زیست می کند.»
7 راهکار طلایی برای افزایش هدفمندی در نوجوانان
حال ببینیم چگونه می توانیم به دانش آموزان کمک کنیم تا به شکلی پویا در پی ایجاد حس هدفمندی در خود باشند. در اینجا هفت قاعده ی طلایی را در اختیار شما می گذاریم که در آموزش هدفمندی برای دوران تحصیل به کار می روند:
- الویت دادن به انگیزه ی درونی در برابر دستاوردهای خارجی
دانش آموزانی که احساس هدفمندی خود را به شکلی برجسته بروز می دهند، غریزه ی انگیزشی عمیقا پرورش یافته ای برای نیل به اهداف یا مشارکت در فعالیت ها دارند. بدین معنا که انگیزه هایشان با دستاوردهای ساده ای چون دریافت جایزه یا شناخته شدن تحریک نمی شود بلکه، آن ها کاری را انجام می دهند چون علاقه مندی درونی عمیقی برای تکمیل آن دارند و از کلیت فرآیند لذت می برند.
- گسترش تعاملات
چه خوب می شد اگر دبیرستان ها به جای تمرکز بر نمرات و موفقیت در کنکور، بر این نکته متمرکز می شدند که چقدر یک دانش آموز تعامل و همکاری خوبی با همکلاسی های خود دارد و چه با درایت همسالانش را راهنمایی و هدایت می کند.
- برقراری پیوند با راهبران با دانش و مربیان زندگی حرفه ای
تحقیقات گسترده ی در حوزه ی نوجوانان به اثبات رسانده است که دانش آموزان موفق در نیل به اهداف، در طول زندگی دست کم سه راهبر (mentor) و مربی انگیزشی داشته اند- افراد متخصص و با دانشی که سبب می شوند انگیزه و اشتیاق آن ها در داخل و خارج از مدرسه حفظ شده و حتی ارتقاء یابد.
بیشتر بخوانیم: پرخاشگری در نوجوانان؛ 8 دلیل بروز و 7 راهکار طلایی کنترل
همکاران کار آزموده ی ما در واحد هدایتگری (mentorship) موسسه ی استعدادیابی و استعدادپروری سمتکو، با حضور تنی چند از توانمندترین روان شناسان بالینی کشور و با 16 سال تجربه ی مستمر و درخشان در این زمینه، در خدمت شما مراجعین عزیز بوده با ارائه سرویس های متنوع راهبری همچون: مشاوره های تخصصی، ترسیم نقشه ی راه، ساخت ذهنیت برنده، خروج موفق از منطقه ی امن و البته هدف گذاری درست و متناسب با استعدادها و ظرفیت ها، همگام شما و فرزندان نوجوان تان در مسیر موفقیت خواهند بود.
«سمتکو، برای زندگی بهتر تو»
- کاوش در جهان
احساس هدفندی اغلب در خلال فرصت های هدفمندانه ارتقاء و بهبود می یابد. فرصت هایی که با بیرون زدن از منطقه امن و کاوش در جهان به وجود می آیند.
- درس گرفتن از شکست ها
از شکست ها و زمین خوردن هاست که می آموزیم. اینکه چگونه از ناکامی ها درس بگیریم، مهارت های حیاتی زندگی را بنیان می نهد. به سختی می توان آدم موفقی را در سطح جهان سراغ گرفت که در مسیر خود به سوی کامیابی، طعم تلخ شکست را نچشیده باشد. آموختن اینکه چگونه نامرادی ها را تاب بیاوریم، مهم ترین بخش از فرآیند جستجوی اهداف است.
- اهمیت دادن به زندگی خانوادگی دانش آموزان
سیستم سنتی آموزشی در دبیرستان ها زندگی شخصی دانش آموزان را تا حد زیادی نادیده می گیرد. با شکست در بهبود زندگی خانوادگی نوجوانان، خطر گام برداشتن بدون هدف آن ها در مسیر تحصیل را به جان خریده ایم.
- با «چرا» آغاز کنید.
ما باید حس پرسشگری و جستجوی «چرایی» را به سیستم آموزشی برگردانیم. بسیاری از دانش آموزان دبیرستان سخت تلاش می کنند، اما هیچ ایده ای راجع به «چرایی» کوشش های خود ندارند یا اصلا کاری نمی کنند چون در واقع چیزی را نمی بینند که ارزش مجاهدت داشته باشد.
به عنوان نخستین و مهم ترین گام لازم است دانش آموزان در مورد علت آموزش هایی که دریافت می کنند به طور کامل توجیه شوند. اگر نوجوانان فلسفه ی آموزش را متوجه نشوند، شک نکنید تکالیف مدرسه برایشان ملال آور، فرساینده و بی معنا خواهد شد.
